"Sam Hall"

Από την νουβέλα του Poul Anderson "Sam Hall", που μετέφρασε ο Μάκης Βαϊνάς εκεί κάπου στο κολασμένο '89 :  "Τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ - είναι Σαμ Χωλ.  Ναι, τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ - είναι Σαμ Χωλ.  Τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ  και σε μισώ μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μου.  Ναι σε μισώ μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μου  ανάθεμα τα μάτια σου.  Ω, λένε πως σκότωσα έναν άνθρωπο, έτσι λένε.  Ναι, λένε πως σκότωσα έναν άνθρωπο, έτσι λένε.  Τον χτύπησα στο κεφάλι  και τον άφησα ξερό.  Ναι, τον άφησα ξερό, πανάθεμα τα μάτια του.  Το σκοινί μου περνάνε στο λαιμό,  το σκοινί μου περνάνε στο λαιμό,  κι οι μπάσταρδοι από κάτω,  φωνάζουν : "Σαμ, στο λέγαμε αυτό".  Φωνάζουν : "Σαμ, στο λέγαμε αυτό",  πανάθεμα τα μάτια τους.  Ήρθε και ο παπάς, ναι ήρθε και ο παπάς.  Ήρθε και ο σερίφης, ναι ήρθε και ο σερίφης.  Κι η Νέλλυ μου, ντυμένη στα γαλάζια, έλεγε :  "Σώνονται οι θλιβερές σου μέρες.  Τώρα, ξέρω πως είχες δίκιο, πανάθεμα τα μάτια σου".  Τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ - είναι Σαμ Χωλ.  Ναι, τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ - είναι Σαμ Χωλ.  Τ' όνομά μου είναι Σαμ Χωλ.  Και τώρα, ζω στον ουρανό,  ναι ζω στον ουρανό,  ανάθεμα τα μάτια σας".  "...  Οι διανοούμενοι, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την Αμερικανοποίηση της Ευρώπης, τη συντριβή του πολιτισμού μπροστά στην μηχανοποιημένη βαρβαρότητα της Κόκα - Κόλα, της διαφήμισης, των αυτοκινήτων, της τσίχλας, των πλαστικών.  Κανείς τους δεν διαμαρτύρεται για την Ευρωποίηση της Αμερικής : τον κυβερνητικό έλεγχο, τις στρατιωτικές κάστες, τη γραφειοκρατία, τη Μυστική Αστυνομία, τον εθνικισμό και τις φυλετικές διακρίσεις.  ...  Οι λαοί, δεν εκτιμούν την ελευθερία τους, μέχρι να την χάσουν.  Ήταν πάντα πρόθυμοι να πουλήσουν τα δικαιώματά τους. Αν και ίσως όλη τους η συμπεριφορά να οφείλεται, στο ότι μη έχοντας μάθει να σκέπτονται δεν μπορούσαν να δουν πέρα από την δημαγωγία και να φανταστούν τις απώτατες συνέπειες των προσδοκιών τους.  ...  Αυτό, είναι το τέλος του Σαμ Χωλ. Θα πάει να αναπαυθεί σε κάποια Βαλχάλα για τους μεγάλους μυθικούς ήρωες. Θα καυγαδίζει με τον Σέρλοκ Χόλμς, θα τα βάζει με τον βασιλιά Αρθούρο και θα γίνει φίλος με τον Λονγκ Τζων Σίλβερ.  ...  Δυστυχώς, το φινάλε του τραγουδιού δεν λέει την αλήθεια.  Ο Σαμ Χωλ, ποτέ του δεν ήταν ευχαριστημένος".  Στο χέρι και την σκέψη ενός εκάστου είναι ο φιλοσοφικός - και όχι μόνον - προβληματισμός, για την οργή που γεννάται τούτες τις ημέρες μας στην Ελλάδα.  Επίσης και η ανάληψη της ευθύνης για τον εάν θα κατευθυνθεί σε δημιουργική έκρηξη ή στην παραγωγή μιας ατελέσφορης για τον πληθυσμό αν και ανέξοδης για όσους την καλλιεργούν ψευδοεπαναστατικής ρήξης της κοινωνικής συνοχής' και της συνακόλουθης αποτελμάτωσης που θα έχει ως φυσική συνέπεια...  Και το σχόλιο μιας φίλης : Δεν είναι οι ίδιοι στίχοι, αλλά άλλη παραλλαγή της γνωστής μπαλάντας.  http://www.youtube.com/watch?v=VEVuCScy8EM  Αλλά την ίδια ιστορία περιγράφει. Του περιθωριακού ανθρώπου, που από γέννηση μέχρι εφηβεία και από άνδρωση μέχρι ότι λογιαζόταν τότε για μέση ηλικία, έζησε μέσα στην φτώχεια, την απελπισία, τον εξευτελισμό, την ανάγκη της επιβίωσης και την ροπή στο θάνατο. Κα - ω ναι - όλη την οργή και το μίσος και την αγριότητα που γεννούσαν οι συνθήκες της ζωής του. Σε ένα τόπο όπου η βαθιά θρησκευτικότητα - και πόσο καταλαβαίνω το δόγμα του - έκανε το λόγο του παπά εντολή απαρασάλευτη' και ο λόγος του παπά συνιστούσε υπομονή και εγκαρτέρηση στην αθλιότητα. Σε μια εποχή, όπου η εναντίωση στην κρατούσα εξουσία συναντούσε συχνά την προδοσία και την συναλλαγή μαζί της των ίδιων των "ηγετών" που ξεσήκωναν τους απελπισμένους, μέχρι να πάρουν αυτό που ήθελαν και να τους ρίξουν στους λύκους' ή ακόμα και να εγκατασταθούν οι ίδιοι σαν εξουσιαστές πάνω από τα κεφάλια τους. Του ανθρώπου που τελικά καταφεύγει στον μόνο τρόπο έκφρασης που του μένει: Την άφθονη, ανέλεγκτη, αγνή, απροσχημάτιστη και απλόχερη βία. Και να καταλάβουμε κάτι: Είναι διαφορετικό να προειδοποιείς τους κρατούντες ότι αυτή η βία είναι έτοιμη να ξεσπάσει επάνω σε δίκαιους και άδικους, ώστε αν τους μένει ίχνος φρόνησης να τα μαζεύουν και να φεύγουν, και άλλο να την καλλιεργείς και να την ποτίζεις και να την φουντώνεις μέχρι να εκραγεί. Γιατί συνήθως δεν λειτουργεί μετά λυτρωτικά και καθαρτικά, αλλά σε βάρος των πιο εύκολων και πρόχειρων θυμάτων, αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται στον άμεσο περίγυρο των εξεγερμένων και κανονικά είναι στην ίδια άθλια μοίρα μαζί τους. Και φέρνει σαν αποτέλεσμα ακόμα πιο άγρια - και αιτιολογημένη πια από την ίδια - καταπίεση, είτε από τους ως τότε κρατούντες, είτε από εκείνους που τους αντικαθιστούν και αποδείχνονται χειρότεροι, είτε το πιο συνηθισμένο από έναν καινούργιο εξουσιαστικό συνασπισμό των δυό τους...

Inter Arma Enim Silent Leges...

Inter Arma Enim Silent Leges.
Ήτοι :
Εν Μέσω των Όπλων ο Νόμος Σιωπά.
Και σε ελεύθερη απόδοση :
Σε Περίοδο Πολέμου, οι Νόμοι Ατονούν. 

Στον Γεωργάκιο τον Μικρό προσφέρθηκε μια ευκαιρία προκειμένου να απεμπλακεί με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό κόστος από την κατάσταση στην οποία έχει εμπλέξει εσκεμμένα τον τόπο' ευκαιρία που δεν του άξιζε και δεν θα έπρεπε να του έχει δοθεί.

Όταν ο ληστής έχει πιαστεί με τα ασημικά της εκκλησίας στο σακί του και έχει περικυκλωθεί από τους χωρικούς, δεν του δίνεται η ευκαιρία να ξεφύγει με κάποια από αυτά.
Γιατί απλά θα τα χρησιμοποιήσει προκειμένου να ανασυγκροτήσει την συμμορία του και να επανέλθει ακόμη πιο επιθετικός, επιβλαβής και επιζήμιος εναντίον του χωριού.

Στην ουσία ο Γεωργάκιος ο Μικρός με τη χθεσινή του στάση, κατέστησε και τυπικά διακηρυγμένο τον άτυπο πόλεμο, τον οποίο είχε κηρύξει εναντίον της χώρας 4 ολόκληρα χρόνια προ της εκλογής του ως πρωθυπουργού της' και τον οποίο έκτοτε διεξάγει με συνέπεια και αναλγησία.
Οι δε βουλευτές του κόμματός του, κατέστησαν τον εαυτό τους συμμέτοχο και συνένοχο σε αυτόν τον πόλεμο.

Και εν καιρώ πολέμου, ο νόμος ατονεί.

Μένει στους υπόλοιπους συμμετέχοντας στα πολιτικά πράγματα της χώρας, να αποφασίσουν με πια πλευρά θα συνταχθούν.
Εκείνη της ληστοσυμμορίας που επιχειρεί να ολοκληρώσει την λεηλασία της Ελλάδας ή εκείνη του λαού της που ανθίσταται σε αυτή την επιχείρηση.
Δική τους η επιλογή, δικά τους και τα επίχειρα εάν πάρουν λάθος απόφαση.

Επειδή, εν καιρώ πολέμου, ο νόμος ατονεί... 

Erepublik και πραγματική Ελλάδα...

 

Πράσινη μούχλα καλύπτει την ηλεκτρονική Ελλάδα στο Erepublik αυτή την περίοδο, όπως και την real Ελλάδα του Γεωργάκιου του Μικρού.
Η e-Greece βρίσκεται κάτω από την στρατιωτική Κατοχή των Φυρομύτιδων γειτόνων μας, όπως η πραγματική Ελλάδα βιώνει την Κατοχή του εντόπιου εκδοτοεργολαβικού κατεστημένου και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου που διόρισαν και διευθύνουν την αυτοαποκαλούμενη "κυβέρνησή" της.
Το Erepublik είναι ένα διαδικτυακό παιγνίδι ρόλων πραγματικού χρόνου, όπου εξομοιώνονται η πολιτική, ο πόλεμος, η δημοσιογραφία, η οικονομία, η διπλωματία και όλες οι άλλες πτυχές της πραγματικής ζωής.
Αποτελεί έναν χώρο όπου μπορεί ο καθένας να αναλύσει και να μελετήσει αυτά τα αντικείμενα ψύχραιμα και ανέξοδα, σύμφωνα με τις δικές του επιλογές, αναπτύσσοντας μια ηλεκτρονική persona.
Συμμετέχουν χιλιάδες άνθρωποι, που στις πραγματικές τους ζωές είναι από Πανεπιστημιακοί καθηγητές μέχρι μαθητές γυμνασίου, από ανώτεροι στρατιωτικοί μέχρι απλοί κληρωτοί στρατιώτες, από κορυφαία στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων μέχρι μεροκαματιάρηδες υπάλληλοι και εργάτες.
Και όλοι αυτοί δημιουργούν μια κοινότητα όπου οι ρόλοι αναμιγνύονται και ενίοτε αντιστρέφονται και όπου αναδεικνύονται ταλέντα που πολλοί δεν ήξεραν καν ότι τα είχαν.
Όσοι επιθυμούν να συντρέξουν στην προσπάθεια για την απελευθέρωση της e-Greece και την αποκατάσταση της εδαφικής της αυτοτέλειας, παράλληλα με την προσπάθεια για την απελευθέρωση της real Ελλάδας και την αποκατάσταση της εθνικής της αξιοπρέπειας, μπορούν να ακολουθήσουν τον σύνδεσμο αυτό
http://www.erepublik.com/en/referrer/Chaos0
και να δημιουργήσουν τον δικό τους λογαριασμό στο Erepublik χωρίς καμιά χρέωση.
Θα βρουν αμέσως τεχνική και "υλική" βοήθεια από την ηλεκτρονική "κυβέρνηση" και τους παλιότερους παίκτες στα πρώτα τους βήματα, ώστε να αναπτύξουν τον χαρακτήρα τους και να μοιραστούν αυτήν την εμπειρία, με τις χαρές, τις λύπες, τις αντιπαραθέσεις και τις φιλίες που την συνοδεύουν.

http://www.erepublik.com/en/referrer/Chaos0

Βγαίνει το πληρωμένο αρκουδάκι, ο Καρά Τζαφίρ με το χαλκά και την αλυσίδα του Θείου Βρέφους στη μύτη και η κοκόνα η Ντορίτσα Μητσοτάκη και παριστάνουν τους Έλληνες πατριώτες και τους διαμαρτυρόμενους κατά της Πασοκικής πολιτικής του ξεπουλήματος.
Τότε που ψήφιζαν το Μνημόνιο τάχα μου - τάχα μου για λόγους "Ευθύνης" και ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορούσαν για εθνική μειοδοσία όσους το καταψήφισαν, ήταν καλά.
Αλλά εντολές εκτελούσαν και τότε, εντολές εκτελούν και τώρα.
Τότε έπρεπε να δώσουν στον Γεωργάκιο τον Μικρό την επίφαση μιας ευρείας πολυκομματικής υποστήριξης.
Τώρα που το ΠΑΣΟΚ καταρρέει πρέπει να μαζέψουν όσες περισσότερες γίνεται ψήφους από τις διαρροές του, ώστε να αποτρέψουν τον σχηματισμό σταθερής κυβέρνησης που να μπορεί να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος με τους Ευρωπαίους την επομένη των εκλογών.
Προδότες τότε, προδότες τώρα, προδότες πάντα.
Κρεμάαλεεεεες...!! 

Ποιός έχει άραγε σειρά;

Νικολάε Τσαουσέσκου 

 


Σαντάμ Χουσεϊν 

 


Μουαμάρ Καντάφι 

 


Τρεις οικογενειακοί φίλοι της Φαμίλιας Παπανδρέου' και προσωπικοί φίλοι του Γεωργάκιου του Μικρού.

Τρεις άνθρωποι που υπήρξαν πανίσχυροι δημοφιλείς ηγέτες στις χώρες τους' και χρησιμοποίησαν αυτή τους την ισχύ για να εκμεταλλευτούν, να καταπιέσουν και να υποδουλώσουν τους λαούς τους.

Τρεις άνθρωποι που κατέληξαν να αποτελούν το αντικείμενο του μίσους αυτών των λαών, την πεμπτουσία ότι πιο απεχθούς και αποτρόπαιου.

Τρεις άνθρωποι που το όνομά τους αποτελεί πια την χειρότερη ύβρη στις χώρες όπου κυβερνούσαν.

Το τέλος και των τριών, γνωστό : Τυφεκισμός για τον πρώτο, Απαγχονισμός για τον δεύτερο, Λυντσάρισμα για τον τρίτο.

Ποιός έχει άραγε σειρά; Και με τι τρόπο;

Απλά, αναρωτιέμαι..

Κρεμάαλεεεεες...!!

Σήμερα, είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, ο Γεωργάκιος ο Μικρός, αφιέρωσε ολόκληρο τμήμα του λόγου του σε εμάς τους ολίγους διαδικτυακούς συνομωσιολόγους με τις "ακραίες" και "διχαστικές" απόψεις.

Μη μπορώντας να μιλώ για ουδένα άλλον πλην του εαυτού μου, εξακολουθώ να επιμένω σε όσα διατυπώνω εδώ και καιρό για την αντιμετώπιση τουλάχιστον της ψυχολογικής παραμέτρου του Νεοελληνικού Προβλήματος:
Κρεμάλες. 

Έγκλημα και Τιμωρία...



Θα υπενθυμίσω επίσης τις περυσινές ηπιότερες σχετικές αναφορές μου: 

Ενώπιον του Αβεντίνου 

Καλό θα είναι οι διορισμένοι από το εκδοτοεργαλαβικό κατεστημένο και το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο "κυβερνώντες", να πάψουν να ασχολούνται με την "σωτηρία του έθνους" και να αρχίσουν να σκέφτονται πως θα σώσουν τα τομάρια τους.

Το παραμυθάκι περί "διχασμού" που επισείουν σαν φόβητρο, δεν πιάνει πλέον.
Τόσο στην περίπτωση της εκτέλεσης των "6" που προκάλεσε τον Διχασμό Βενιζελικών - Αντιβενιζελικών, όσο και στον Εμφύλιο Πόλεμο του '46, υπήρχαν μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού που συγκρούονταν για πολιτικές ή ιδεολογικές διαφορές.
Στην τρέχουσα περίπτωση, κάθε ιδεολογική ή πολιτική διαφορά έχει παραμεριστεί.
Συγκρούεται το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού με μια ποσοτικά απειροελάχιστη δράκα ισχυρών παραγόντων.
Μια συμμορία που συνωμότησε για την υφαρπαγή της κυβέρνησης, την εσκεμμένη καταστροφή της οικονομίας και την μετατροπή της Πολιτείας στο πρώτο Ιδιωτικό Κράτος στον Κόσμο.
Ας μην ευελπιστούν λοιπόν ότι θα μπορέσουν να σωθούν μέσω κάποιου Διχασμού.

Υπενθυμίζω την κατ' επανάληψη πρόβλεψή μου, ότι η επόμενη κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει ανελέητα και πολλαπλά τον θεσμό του Δημοψηφίσματος για να σπάσει τα όποια κωλύματα και αδιέξοδα του αραχνιασμένου, σκουριασμένου και μπερδεμένου Νομικού Συστήματος...

Κρεμάααλεεεεες.

Steve Jobs

Πριν λίγες ώρες έφυγε από την ζωή ένας πραγματικά σπουδαίος άνθρωπος, μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ο Steve Jobs. 
http://www.apple.com/stevejobs/
Το πρωί θα κατακλυστούν τα μέσα ενημέρωσης με βιογραφικά του στοιχεία, οπότε περιττεύει η εδώ αναφορά τους.
Εκείνο όμως που αξίζει να καταχωρηθεί σε αυτή την ιστοσελίδα, είναι ένα από τα ελάχιστα γνωστά σημεία της δραστηριότητάς του.
Ήτοι τα πραγματικά απίστευτα ποσά με τα οποία επιχορηγούσε την ανάπτυξη των Κλασσικών Σπουδών στις Η.Π.Α. και αλλού στον κόσμο' και το πάθος του τόσο για την Αρχαία όσο και για την σύγχρονη Ελλάδα.
Εκείνο όμως που πραγματικά κάνει φτωχότερο τον κόσμο μας, είναι η απώλεια μιας προσωπικότητας φωτεινής, ενός πνεύματος ηγετικού, μιας φαντασίας από τις πιο διεισδυτικές που υπήρξαν ποτέ.
Ήδη λείπει... 

Χωρίς σχόλια

Χωρίς σχόλια,

ας καταλάβουμε επιτέλους

Dominique Strauss-Kahn και Γεωργάκιος ο Μικρός

Σύμφωνα με το ακόλουθο δημοσίευμα 

http://www.nypost.com/p/news/local/imf_boss_strauss_kahn_arrested_in_Kbd7uAi594vbej3oORXfcJ 

της όχι και τόσο έγκυρης είναι η αλήθεια 

 

ο κος Dominique Strauss-Kahn συνελήφθη ως ιδιαίτερα άτακτο παιδί. 

Μόλις "κάρφωσε" ο Γ.Δ. του Δ.Ν.Τ. το σχεδιάκι που είχαν καταστρώσει από κοινού με τον Γεωργάκιο τον Μικρό για την καταστροφή και την εκποίηση της Ελλάδας, 

http://www.youtube.com/watch?v=vIsvVZl16VA 

βρέθηκε κι αυτός καρφωμένος στον τοίχο και με τις φιλοδοξίες του για τον Προεδρικό θώκο της Γαλλίας οριστικά χαμένες. 

Γιατί, αν βέβαια είναι αλήθεια η είδηση που μεταδίδεται εδώ και τεσσερισήμισυ ώρες (6:33ΡΜ τοπική ώρα ΝΥ) από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία σε όλον τον κόσμο, για τον βιασμό από μέρους του μιας καμαριέρας, πρέπει να εννοήσουμε ότι τέτοιες "καλές" συνήθειες δεν αποκτώνται στα γεράματα. 

Για να μην τον έχουν λοιπόν πιάσει άλλη φορά να τις εξασκεί, λειτουργούσε κάποια "προστασία" υπέρ του. 

Το ότι αυτή η προστασία άρθηκε αμέσως μετά την παρασπονδία του και την χάριν εξυπηρέτησης των προσωπικών του φιλοδοξιών αποκάλυψη του σχεδίου χρεωκοπίας της χώρας μας, αποτελεί φυσική συνέπεια και λογική συνέχεια... 

Καθώς και σαφή προειδοποίηση προς όλους τους "υπαλλήλους" του Διεθνούς Χρηματιστηριακού Κεφαλαίου πως ούτε η ισχυρή θέση, ούτε οι προηγούμενες καλές υπηρεσίες, ούτε η όμαιμη εβραϊκή καταγωγή με τους κατόχους του δεν τους σώζει εάν παρενοχλήσουν τους κεντρικούς σχεδιασμούς του. 

Έτσι, για να ιδρώσουν λιγάκι και τα ενταύθα εγκατεστημένα γιουσουφάκια του...

Περί των Κάφρων και της Σελήνης...

Διαμαρτύρομαι εντόνως, για την χρήση της λέξης "κάφρος", προκειμένου να χαρακτηριστούν συμπεριφορές και προσωπικότητες:

http://www.slang.gr/lemma/show/kafros_878:%CE%BA%CE%AC%CF%86%CF%81%CE%BF%CF%82 

Είναι σαν να λέω Βλάκα τον Γεωργάκιο τον Μικρό, (προσβάλλοντας τα άτομα με δείκτη νοημοσύνης κάτω του 94 στην standard κλίμακα μέτρησης εάν θυμάμαι καλά) ή Τρελαμένο ένα παιδί που θεωρεί τον εαυτό του Αναρχικό παίζοντας με μολότωφ και εξυπηρετώντας τα πολιτικά σχεδιάσματα επιτηδείων κρυπτοεξουσιαστών ή Αναχρονιστικό έναν οπαδό μιας Βασιλικής διακυβέρνησης που ουδέποτε υπήρξε στην μετακλασσική Ελλάδα... 

Σαν να προσπαθώ δηλαδή να προσδιορίσω την διαφορά μεταξύ πετρωματικής Σελήνης και της εκ τυρού τοιαύτης...

Η Ελλάδα ως e-Greece, στην Erepublik

Ιδού μια διαφορετική Ελλάδα, ευημερούσα, μεγάλη, και σεβαστή όπως μας την χαρίζει - φευ - μόνον η ηλεκτρονική πραγματικότητα του παιχνιδιού Erepublik.

http://www.erepublik.com/en/referrer/Chaos0

Πολιτικός Χάρτης

Χάρτης ενεργών μαχών

Χάρτης Συμμαχιών

Μια Προφητεία για την Τρέχουσα Ιστορία...

Edward Luttvak
COUP D' ETAT (a practical handbook) - 1968
Μετάφραση: Σπύρος Βέργος – 1975

...
Παράρτημα Α
Η Οικονομική Πολιτική της Καταπίεσης

Από τη στιγμή που θα έχουμε κάνει το Πραξικόπημά μας και θα έχουμε επιβάλλει τον έλεγχό μας πάνω στην γραφειοκρατία και τον στρατό, η μακροχρόνια πολιτική μας επιβίωση εξαρτάται απ' τον τρόπο που θα χειριστούμε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Η οικονομική ανάπτυξη θεωρείται γενικά “καλό πράγμα” και περίπου όλος ο κόσμος θέλει όλο και μεγαλύτερη, αλλά για μας – τη νεο-εγκατεστημένη κυβέρνηση της χώρας Χ – η επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης είναι κάτι ανεπιθύμητο, μια και δουλεύει ενάντια στην κυριότερη επιδίωξή μας, την πολιτική σταθερότητα.
Μια οικονομία αναπτύσσεται άμα προεκτείνει και καλυτερεύσει τα αποθέματα που έχει σε ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο και αυτό απαιτεί επενδύσεις, είτε αυτές είναι η τεχνική εκπαίδευση των ανθρώπων, είτε το χτίσιμο εργοστασίων. Για να γίνουν επενδύσεις, το τρέχον εισόδημα θα πρέπει να αφαιρεθεί απ' τους μελλοντικούς καταναλωτές και να διοχετευθεί κάπου αλλού για να παράγει κεφάλαιο. Είναι ολοφάνερο ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο ρυθμός των επενδύσεων, τόσο γρηγορότερη θα είναι και η οικονομική ανάπτυξη, αλλά τόσο χαμηλότερο θα είναι και το καθημερινό επίπεδο ζωής.
Οι κυβερνήσεις των οικονομικά υπανάπτυκτων χωρών – όπου η ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη είναι ολοφάνερη – αντιμετωπίζουν κατά συνέπεια την πιθανότητα της σιγανής οικονομικής ανάπτυξης, γιατί αλλιώς θα μειωθεί ακόμα περσότερο το ήδη τραγικά χαμηλό επίπεδο της ζωής. Όσο περσότερο θα φορολογούνται τα τρέχοντα εισοδήματα, τόσο περσότερο θα πλησιάσουμε την ωραία χαραυγή της ευημερίας – ακόμα και αν αυτή είναι η ευημερία της Ισπανίας ή της Ελλάδας και όχι της Δυτικής Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής.
Αλλά υπάρχουν και όρια στο ποσό των οικονομιών που μπορεί να υποχρεωθεί να κάνει ο πληθυσμός μιας χώρας, της οποίας το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι ήδη πολύ χαμηλό.
Υπάρχει ένα οικονομικό όριο επιβίωσης κάτω από το οποίο ο πληθυσμός – ή ένα μεγάλο μέρος του – θα πεθάνει απλούστατα από την πείνα (ή θα ξαναγυρίσει στην οικονομία όπου ψάχνει κανείς να βρει μόνο τα απαραίτητα προς το ζειν), αλλά πολύ πριν φθάσει μια χώρα σ' αυτό το σημείο, υπάρχει ένα όριο πολιτικής επιβίωσης κάτω απ' το οποίο εμείς, σαν κυβέρνηση, θα ανατραπούμε.
Το όριο της οικονομικής επιβίωσης είναι λίγο ως πολύ άκαμπτο. Στο κάθε περιβάλλον ανάλογα με το δικό του κλίμα, το δικό του σύστημα διατροφής, τα έθιμά του και τις παραδόσεις του, θα υπάρξει ένα κατώτατο όριο ετήσιου εισοδήματος, που χρειάζεται ένας κάτοικος με μέτρια εφευρετικότητα, για να ικανοποιήσει τις υλικές ανάγκες τις δικές του και της οικογένειάς του.
Το “πολιτικό όριο επιβίωσης” είναι όμως πολύ εύκολα προσαρμόσιμο και θα εξαρτηθεί απ' τους ψυχολογικούς, ιστορικούς και κοινωνικούς παράγοντες, αλλά επίσης και από την αποτελεσματικότητα του συστήματος της κρατικής ασφάλειας και του μηχανισμού της προπαγάνδας.
...
Η ξένη οικονομική βοήθεια που πολλοί άνθρωποι στις “δωρήτριες” χώρες πιστεύουν ότι είναι τεράστια, συμβάλλει σ' ένα ελάχιστο ποσοστό μες το γενικό σύνολο των κεφαλαίων που χρειάζονται. Τα περισσότερα απ' αυτά τα λεφτά θα θα πρέπει να προέλθουν από τα τρέχοντα εισοδήματα... Η αύξηση της φτώχιας αυτών που είναι κιόλας φτωχοί, δεν γίνεται εύκολα ανεκτή – ειδικότερα αν τους είχανε δώσει πολλές ελπίδες.
Το βασικό μας λοιπόν πρόβλημα είναι να πετύχουμε αυτήν την οικονομική ανάπτυξη, για να ικανοποιήσουμε τις φιλοδοξίες των προνομιούχων στρωμάτων κι αυτών που θα γίνουν με τον καιρό προνομιούχοι*, χωρίς όμως να φορολογήσουμε τις μάζες πέρα απ' το όριο που θα είμαστε πολιτικά ασφαλείς, γιατί τότε αυτό μπορεί να οδηγήσει στο ξεσήκωμά τους.
*(Σημ. Του Συγγ.: Για τους προνομιούχους, η οικονομική ανάπτυξη συνδυάζει τον εθνικό σκοπό για ένα μοντέρνο κράτος με τα προσωπικά οφέλη όπου θα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για την καριέρα τους. Για τις νέες γενιές των μορφωμένων πολιτών (τους μελλοντικούς προνομιούχους) η οικονομική ανάπτυξη σημαίνει την σιγουριά ότι θα βρούνε δουλειά – και οι άνεργοι διανοούμενοι είναι μια τεράστια απειλή για πολλά καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου).
Υπάρχουνε δυό βασικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να πείσουμε τις μάζες να παραδεχτούνε να θυσιάσουνε προσωρινά την καταναλωτική τους διάθεση για χάρη ενός μελλοντικού μεγαλύτερου εισοδήματος. Η προπαγάνδα και η καταπίεση, ή ακόμα καλλίτερα, ένα μίγμα και απ' τα δύο.
Με τη λέξη προπαγάνδα εννοούμε ολόκληρη την ακτίνα δράσης των ενεργειών εκείνων που εμπεριέχουν πληροφόρηση ή διασκέδαση του πλήθους και που η δουλειά τους σ' αυτήν την περίπτωση είναι: α) να αποσπάσουν την προσοχή του πλήθους από τις καθημερινές δυσκολίες και β) να δικαιολογήσουν αυτές τις δυσκολίες εν ονόματι μιας μελλοντικής ευτυχίας. Αυτές οι μέθοδες μπορούν να παρουσιάζουν τον έξω κόσμο σαν κάτι χειρότερο, αλλά θα πρέπει να παρουσιάζουν σχεδόν πάντοτε ότι το περασμένο επίπεδο ζωής ήταν πολύ πιο κατώτερο.
Ένας εξίσου σπουδαίος σκοπός για την προπαγάνδα μας είναι η παρουσίαση της καινούργιας ηγεσίας σαν τους πιο ικανούς εγκέφαλους που θα καταφέρουν να εκσυγχρονίσουν τη χώρα. Αυτό μπορεί να γίνει με λογικές μέθοδες χρησιμοποιώντας διάφορα στατιστικά γεγονότα ή με παράλογο τρόπο παρουσιάζοντας την ηγεσία σαν υπερανθρώπους.
Με την λέξη καταπίεση εννοούμε όλη την ακτίνα δράσης των πολιτικών ενεργειών της αστυνομίας που έχουν για σκοπό: α) να εμποδίσουν την ατομική πολιτική δραστηριότητα με τον αστυνομικό έλεγχο και τις φυλακίσεις, β) να εκφοβίσουν τις μάζες με την επίδειξη της δυνάμεώς μας και γ) να εμποδίσουν την κυκλοφορία της αντίπαλης προπαγάνδας ελέγχοντας τα μέσα της επικοινωνίας και απαγορεύοντας τις συζητήσεις.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κληρονομήσαμε μια χώρα με υπανάπτυκτη οικονομία που οι κυριότερες στατιστικές της είναι αυτές που δείχνουμε στον Πίνακα 16:
(Σημ. Αντί του Πίνακα παρατίθενται τα σχετικά του στοιχεία):

Εθνικά Λογιστικά Δεδομένα, Χώρα Χ
(Υποθετικός ισόμερος καταμερισμός εισοδήματος)

Ετήσιο κατά κεφαλή εισόδημα
Λίρες 100 (Το τωρινό πραγματικό επίπεδο κατά κεφαλή)
Λίρες 90 (Το εναπομένον διαθέσιμο, με το επίπεδο φορολογίας που γινόταν ανεκτό κατά το παρελθόν).
Λίρες 45 (Το όριο για την οικονομική επιβίωση).

Έτσι στο παρελθόν σ' αυτήν την φτωχή (αλλά όχι και τόσο φτωχή) χώρα το χοντρικό κατά κεφαλή εισόδημα ήταν Λίρες 100τον χρόνοκι απ' αυτό 10 πληρώνονταν στους διάφορους φόρους ενώ 90 ξοδεύονταν στην τρέχουσα κατανάλωση ή αποταμιεύονταν.
Ξέρουμε όμως ότι μονάχα Λίρες 45 κατά κάτοικο τον χρόνο, είναι το απαραίτητο ποσό για την οικονομική του επιβίωση και το πρόβλημά μας είναι να βάλουμε στο χέρι ένα ποσό απ' αυτήν τη διαφορά για να μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε τα σχέδια της οικονομικής ανάπτυξης – και φυσικά να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο χωρίς να μας ανατρέψουν.
Εάν απλούστατα αυξήσουμε την φορολογία υπάρχουν πολλές πιθανότητες ότι μια μερίδα του πληθυσμού θ' αρνηθεί να πληρώσει τους φόρους, και αν χρησιμοποιήσουμε διοικητικά μέτρα για να τους επιβάλλουμε να πληρώσουν, μπορεί να προκαλέσουμε βίαιες αντιδράσεις.
Θα πρέπει λοιπόν να αποσπάσουμε ένα μερίδιο από τους μέτριους φόρους που εισπράττουμε τώρα (Λίρες 10) απ' τη χρήση τους για άλλα πράγματα και να το ξοδέψουμε για την προπαγάνδα μας και την αστυνομία.
Κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει μια παρόμοια κατάσταση σαν κι αυτήν που δείχνουμε στον Πίνακα 17:

Εθνικά Λογιστικά Δεδομένα, Χώρα Χ
(Μετά απ' τα έξοδα για την προπαγάνδα και την αστυνομία)

Ετήσιο κατά κεφαλή εισόδημα
Λίρες 100 (Το τωρινό πραγματικό επίπεδο κατά κεφαλή)
Λίρες 90 (Το εναπομένον διαθέσιμο, με το επίπεδο φορολογίας που γινόταν ανεκτό κατά το παρελθόν).
Λίρες 80 ( Το εναπομένον διαθέσιμο, με το επίπεδο φορολογίας που έγινε αποδεκτό μετά, ας πούμε, που ξοδεύτηκε Λίρα 1 κατά κεφαλήν τον χρόνο, για την προπαγάνδα και την αστυνομία).
Λίρες 45 (Το όριο για την οικονομική επιβίωση).
...

Έτσι, ξοδεύοντας Λίρα 1 κατά κεφαλή τον χρόνο, για προπαγάνδα και ένα αποτελεσματικό αστυνομικό σύστημα, καταφέραμε να μειώσουμε το όριο για την πολιτική μας επιβίωση κατά Λίρες 10 και μετά που θα αφαιρέσουμε το ποσό που ξοδεύτηκε στο σύστημα της καταπίεσης και της “πειθούς”, θα έχουμε ακόμα Λίρες 19 περίσσευμα.
Εάν ξοδέψουμε ακόμα Λίρα 1 κατά κεφαλή τον χρόνο υπάρχει η πιθανότητα να καταφέρουμε να “απελευθερώσουμε” ακόμα ένα ποσό από απ' το πιθανό περιθώριο που έχουμε πάνω απ' το περιθώριο επιβίωσης, αλλά καθώς θα ξοδεύουμε όλο και περισσότερα λεφτά για την καταπίεση, το πιθανότερο είναι ότι θ' ανακαλύψουμε ότι αυτό μειώνει το όριο ασφαλείας μας όλο και περσότερο.
Και φυσικά καθώς θα ξοδεύουμε όλο και περσότερα για την αστυνομία και την προπαγάνδα θ' ανακαλύψουμε ότι ενώ οι πρώτες Λίρες 10 στην παραπάνω φορολογία μας κόστισαν Λίρα 1 για να τις κερδίσουμε χωρίς κινδύνους, οι επόμενες θα μας κοστίσουν, ας πούμε, Λίρες 2.
Και τελικά φτάνουμε σ' ένα σημείο όπου αν κάνουμε κι άλλα έξοδα αυτό πια δεν μας φέρνει πιότερους φόρους. Σ' αυτό το σημείο θα ξοδεύουμε Λίρα 1 ακόμα παραπάνω τον χρόνο αλλά δεν θα μπορούμε να κερδίσουμε ούτε μια πένα παραπάνω από φόρους, που να μπορούμε φυσικά να εισπράξουμε χωρίς κίνδυνο.
Πριν όμως φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα υπάρξει ένα στάδιο πρωτήτερα όπου θα ξοδεύουμε, ας πούμε, ακόμα Λίρα 1 παραπάνω από τον μηχανισμό της καταπίεσης και της “πειθούς” και θα παίρνουμε πίσω ακριβώς τα ίδια από την φορολογία.
Ακριβώς πριν από αυτό το σημείο είναι το ανώτερο όριο αποτελεσματικότητας που μας επιτρέπεται να ξοδεύουμε για τον μηχανισμό της αστυνομίας και της προπαγάνδας.

Στο επόμενο κεφάλαιο:
Ανώτατο όριο ασφαλείας και οικονομική ανάπτυξη μηδέν.