Αισχύνη

 
http://www.youtube.com/watch?v=MWyTiwjI8HY&feature=player_embedded 

Είμαι ιδιαιτέρως ευγνώμων στο You Tube, στο οποίο εισήχθει βίντεο με την ομιλία του Γιωργάκη. Εάν δεν υπήρχε η αυθεντική παρουσία του, ο υποφαινόμενος θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως εμπαθής εγκάθετος και κακοπροαίρετος συκοφάντης για τις σκέψεις που σχηματίστηκαν στο μυαλό του κατά την παρακολούθησή της.
Δεν θα εκφράσω την αισχύνη μου για την ύπαρξη ενός "'Έλληνα" πρωθυπουργού, που ταλαιπώρησε σε τέτοιο βαθμό το συντακτικό και δολοφόνησε την γραμματική της Ελληνικής γλώσσας. Είναι καταφανές άλλωστε, ότι σχηματίζει τις φράσεις του στην Αγγλική και προσπαθεί κατόπιν να τις μεταφράσει.
Θα κρατήσω την αισχύνη μου για τους υπηρέτες των Διαύλων της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας, που έσπευσαν να διακρίνουν σε ΑΥΤΟΝ τον Λόγο σαφήνεια και καθαρότητα... Και θέλουν να ονομάζονται και δημοσιογράφοι. Και εκνευρίζονται που τα βάζει και μαζί τους επειδή τον γλύφουν λιγότερο από ότι θα ήθελε. Καλά να πάθουν. Κάποτε, εθεωρήτο απόλυτο όνειδος να αποκληθεί ένας δημοσιογράφος "πληρωμένος κοντυλοφόρος". Σήμερα, ανταγωνίζονται για το ρεκόρ του καλύτερα Πληρωμένου Μικροφονιά.
Δεν θα ασχοληθώ επίσης εδώ, με το καθεαυτό περιεχόμενο αυτού του Λόγου και της συνέντευξης της Κυριακής. Θα υπάρξει ο χρόνος και ο τόπος, για να αναλυθούν οι προθέσεις εκείνων που επέβαλλαν τις συνιστώσες του. Μόνον σε δύο σημεία θα σταθώ.
Το ένα, αφορά την σοβαρότητα κάποιου που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός και με τόση ελαφρότητα μιλά για "βοήθεια σε 300.000 έως 500.000 ανέργους". Ούτε καν του περνά απ' το μυαλό ότι υπάρχει μια διαφορά 200.000 "αριθμών", που ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανθρώπινες υποστάσεις. Απλώς πετά κάποια νούμερα για εντυπωσιασμό και αφήνει τους δημοσιοσχετίτες του να προβάλλουν τις κατάλληλες επεξηγήσεις.
Το δεύτερο, αφορά την ιταμότητα απέναντι στον προκάτοχό του. Μικροπρεπής οσάκις υπήρξε ηττημένος και υπερφίαλος στην νίκη "του", ένα πράγμα δεν μπορεί να συγχωρήσει στον Καραμανλή.
Το ότι τον νίκησε δύο φορές μόνον με τις δικές του δυνάμεις, ΠΑΡΑ το βάρος του ονόματός του, που μάλλον αρνητικός παράγων υπήρξε στην καριέρα του και παρά την λυσσαλέα πολεμική των ΜΜΕ εναντίον του. Ενώ ο ίδιος, αναγκάστηκε να επικαλείται διαρκώς το δικό του όνομα, το οποίο μισεί από τα βάθη της καρδιάς του.
Και όχι απλώς να φιλά, αλλά και να πιπιλάει τις κατουρημένες ποδιές των διάφορων ΔΟΛ και Λοιπών Δημοκρατικών Δυνάμεων, απλώς για να συντηρεί την ύπαρξή του.
Προσωπικά, ουδέποτε υπήρξα οπαδός ή έστω φίλος του Καραμανλή. Τις δε πόρτες της Ρηγίλλης ή άλλης κτιριακής εγκατάστασης της Ν.Δ., δεν τις έχω διαβεί.
Αλλά μπορώ να διακρίνω που βρίσκεται η αξιοπρέπεια και που η ιταμότητα.
Μετά την αισχύνη λοιπόν, ακολουθεί και η αηδία.