Προ ημερών κατέβασα από το πάντοτε φιλόξενο You Tube και παρακολούθησα μαζί με την τελευταία γυναίκα της ζωής μου, το βιντεάκι με τις δραστηριότητες της ανωτέρω εικονιζόμενης, η οποία έφθασε να αποτελεί και θέμα στην πάντοτε σεβαστή μου Βικιπαίδεια.
Πλήθος σκέψεων και λογισμών παρέλασε στο μυαλό μου και θα ήθελα να κάνω κοινωνούς τα μέλη της ενταύθα κοινότητος, κάποιων εξ αυτών.
Δηλώνω λοιπόν ευθαρσώς, ότι προτιμώ τα πλαστικά στήθη και τα βαμμένα πλατινέ μαλλιά και το ελαφρώς παρηκμασμένο σώμα του ανωτέρω ιμιτασιόν Γαλανομάτικου πορνιδίου, που όμως διαθέτει ευθύτητα και αυτεπίγνωση της πουτανιάς του και βγάζει ευχαρίστηση σε αυτά που κάνει, από την μίζερη, μισαλλόδοξη και ματαιόδοξη Πρασινομάτα αδελφή του.
Όσο για τα τραβεστί ξαδελφάκια, να μην το συζητώ.
Να μιλήσουμε για το Ροζ; Ας καθαρίσει με τη Νυφίτσα του και βλέπουμε. Κατά τα άλλα, είναι ο ακριβής εκφραστής του ορισμού της Λούγκρας.
Και για το Γκρίζο - σιγά μην του κάνω την τιμή να το πω Μαύρο - μην ανοίξω τη στοματάρα μου για την προέλευση των κεφαλαίων της Μακρινής Πόλεως, του τηλεοπτικού του σταθμού του Αρκούδου Καραγεφύριου, καθώς και την καθημερινή επικοινωνία του προειρημένου ηγεμόνα του με το γραφείο των Καινούργιων Ορίων και το εις αυτό εγκατεστημένο Θείον Βρέφος.
Εκείνο το Κόκκινο το παιδάκι το γερασμένο, τι να του κάνω; Τραβεστί, δεν είναι. Γνήσιο και αυθεντικό ήταν και παραμένει. Το λυπάμαι το καημένο, μόνο του στη γωνιά του, αλλά αφού δεν θέλει να κάνει παρέα σε κανέναν και προτιμά τον μονισμό και την αυτοεπιβεβαίωση, έχει κάθε δικαίωμα να απολαμβάνει τις επιλογές του.
Υπάρχουν βεβαίως και οι Ευγενείς Άγριοι.
Ε, όσο παραμένουν τέτοιοι, ουδείς ψόγος. Όταν όμως η αγριότητα τίθεται στην υπηρεσία των Εγγλέζων επικυρίαρχων, ας μην περιμένουν οι Γκούρκα να τους δικαιώσει κανείς άλλος, για την δική τους επιλογή.
Όταν τα δείγματα πολιτικής πραγματικότητας είναι όπως εδώ:
Και εδώ:
γιατί να μην προτιμηθεί αυτό:
που στο κάτω - κάτω είναι ελαφρώς ανώτερο αισθητικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου