Η γλώσσα του Ηγεμόνα

Συχνά γίνεται λόγος για τα αδύναμα Ελληνικά του παρόντος πρωθυπουργού, καθώς είναι φανερό ότι σκέπτεται στα Αγγλικά και προσπαθεί όσο μπορεί να τα αποδώσει στην πατρική του γλώσσα.
Δεν θεωρώ καθεαυτό κακό το γεγονός αυτό, για έναν ηγέτη. Ένα παράδειγμα:
Το 1810 η Σουηδική Βουλή επέλεξε τον ταπεινής μικροαστικής καταγωγής στρατάρχη της Ναπολεόντειας Γαλλίας Jean Baptiste Jules Bernadotte στην χηρεύουσα θέση του διαδόχου του θρόνου. Ανέλαβε αμέσως καθήκοντα αντιβασιλέως και άσκησε την ουσιαστική διακυβέρνηση μέχρι τον θάνατο του προκατόχου του το 1818, οπότε αναγορεύθηκε σε βασιλέα και κυβέρνησε έως τον δικό του θάνατο το 1844. 

Την εποχή της εκλογής του η Σουηδία ήταν μια χώρα κατεστραμμένη οικονομικά ύστερα από δεκαετίες κακοδιοίκησης, ανυπόληπτη διεθνώς και στρατιωτικά ουσιαστικά ανυπεράσπιστη κατόπιν των καταστρεπτικών για την ίδια πολέμων που είχαν κινήσει οι προηγούμενοι ηγεμόνες της. 

Αυτός ο γυιός ενός μικροτεχνίτη που ξεκίνησε την καριέρα του στον στρατό ως λοχίας, αποδείχθηκε ένας φωτισμένος και ιδιοφυής ηγεμόνας. Μέσα σε μικρό αναλογικά χρονικό διάστημα, απεκατέστησε την οικονομία σε έναν δρόμο αποδοτικό και αναπτυξιακό, επανασυγκρότησε και εκσυγχρόνισε τον στρατό και καλλιέργησε σχέσεις ισότιμης συνεννόησης με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής' ΠΛΗΝ της γενέτειράς τουΓαλλίας. 

Μετά την λήξη των Ναπολεόντειων πολέμων στην οποία έπαιξε ιδιαίτατο ρόλο, η Σουηδία ήταν πλέον ένα αυτάρκες στρατιωτικά κράτος, με ανθηρότατη οικονομία και έχαιρε θαυμασμού και σεβασμού από ολόκληρη την Ευρώπη. 

Υπήρξε ο ιδρυτής της δυναστείας Βερναδόττη που βασιλεύει ακόμη και σήμερα στην χώρα, η οποία ακολούθησε σε ολόκληρη την ιστορική της πορεία τις δικές του αρχές παραδίδοντας σχεδιασμένα και σταδιακά την Αρχή σε μια εξαιρετικά λειτουργική κοινοβουλευτική δημοκρατία' και απολαμβάνει μια εκπληκτική δημοφιλία από τον λαό της. 

Και όμως, αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος ελάχιστες φράσεις κατόρθωσε να μάθει έως το πέρας του βίου του από την γλώσσα του τόπου που τόσο καλά κυβερνούσε. 

Το πρόβλημα με τον δικό μας Γεωργάκιο τον Μικρό, δεν είναι ότι δεν ξέρει Ελληνικά. Είναι ότι τα απεχθάνεται, όπως και κάθε τι άλλο Ελληνικό άλλωστε. 

Και τούτη η απέχθεια, υπήρξε ακριβώς ένα από τα προσόντα που μέτρησαν ιδιαίτερα στο γραφείο προσλήψεων το οποίο τον επέλεξε για τον ρόλο που του ετάχθη' και τον οποίο τόσο άριστα υπηρετεί...