Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Νυχτερινός Αποχαιρετισμός

Άντε και από μένα ένα κομματάκι από τα συνηθισμένα μου, που το χρησιμοποίησε η καλή μου κάπου αλλού σαν επιχείρημα! 

Και για να εξηγήσω, θα βάλω και τη διεύθυνση σαν σχόλιο!
Ταξινόμηση    Ενημερωθείτε για νέα σχόλια   Εγγραφή σε RSS
  • Για να πω την αλήθεια, τώρα διάβασα όλη την συζήτηση.
    Και ΕΧΕΙ ενδιαφέρον.
    Ολόκληρη!!...
  • Αυτή είναι η διεύθυνση όλης της συζήτησης για την αναρχία και την εκλογοαποχή, από την αρχή της.
    Εγώ δεν πήρα μέρος λόγω προσωπικής απέχθειας για κάποιους συμμετέχοντες.
    Το κορίτσι μου όμως έχει δική του γνώμη για το τι θέλει να κάνει' και είμαι περήφανος που τα καταφέρνει καλά χωρίς να χρειάζεται βοήθεια...
    http://www.filosofia.gr/forum/viewtopic.php?t=3035&postdays=0&postorder=asc&start=0

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Ενώπιον του Αβεντίνου


Το προφητικό τραγούδι της Μαρίας Δημητριάδη σε στίχους Βολφ Μπίρμαν, αφιερώνεται στην "Πολιτική Ηγεσία" μας. 
Η οποία - να μην την ματιάσω - ετοιμάζεται αυτή την εβδομάδα να δεχθεί τους πρώτους εκατό (100) ακριβοπληρωμένους Γκαουλάϊτερ, που θα τοποθετηθούν δίπλα σε Υπουργούς, Υφυπουργούς και Γενικούς Γραμματείς. 
Με σχεδιασμό κατά τις πρώτες εβδομάδες του Σωτηρίου Έτους 2011 νέας χρονολόγησης και μετά την διανομή του "ευφορικού" της Αναδιάρθρωσης, να γίνουν πεντακόσιοι (500) ώστε να καλυφθούν οι Οργανισμοί της Κεντρικής Διοίκησης. Και με πρόβλεψη να φθάσουν τους δύο χιλιάδες πεντακόσιους ΠΡΙΝ από την εξαγγελία το καλοκαίρι της επίσημης Χρεωκοπίας, με όποιο όνομα και αν θα την βαφτίσουν. 
Στο κάτω - κάτω αν διακρίνει κάτι το κυβερνών κόμμα είναι ακριβώς η εξάσκηση της πολιτικής δια της γλωσσοπλασίας. Μόνο τα ονόματα των υπουργείων και οργανισμών να καταλογογραφήσει κάποιος, θέτει αμέσως υποψηφιότητα για Νόμπελ Λογοτεχνίας. 
Για την Κυβέρνηση του Γεωργάκιου του Μικρού δεν μπορεί να υπάρξει ψόγος. Απλώς εκτελεί το Συμβόλαιο που υπέγραψε με αίμα ο κομματικός της φορέας για να εξαγοράσει την επιστροφή του στην εξουσία. 
Ούτε στην νεόκοπη αρχηγό κόμματος, την κα Θεοδώρα Μητσοτάκη, υπάρχει κάτι να καταλογισθεί. Συνεταίρος εξ αρχής στο ροκάνισμα της προηγούμενης κυβέρνησης και μέλλουσα συμμέτοχος της παρούσας, απολαμβάνει ήδη να παρακολουθεί την εφαρμογή της πολιτικής την οποία τόσο ένθερμα συνιστούσε ο πατέρας της επί τόσα χρόνια. 
Με τον υπαλληλίσκο δε της Πειραιώς 83 & Σαλαμίνος που αρέσκεται να φαντάζεται τον εαυτό του ως έλληνα Λεπέν, τον Αρκούδο Καραγεφύριο, κανείς δεν αξίζει να ασχοληθεί. Ασφαλώς και είναι χρήσιμη η εργασία των κυριών που σφουγγαρίζουν τα πατώματα των κρατικών υπηρεσιών, αλλά δεν μπορούν ασφαλώς να επικριθούν για τον σχεδιασμό και την λειτουργία τους. 
Στα υπόλοιπα κόμματα όμως, με δεξιά ή αριστερή επιγραφή αδιάφορο, υπάρχουν πολλά να καταλογισθούν. Θα ήταν υπερβολικό ασφαλώς να προχωρήσουν σε μια Aventine Secession. Αν και ως Πράξη, θα εμπεριείχε μεγάλη δόση Ιστορικής Ειρωνείας' και ως εκ τούτου θα έδινε κάποια ζωντάνια στο Πολιτικό Θέατρο των τρεχουσών ημερών. 
Η νομιμοποίηση όμως που παρέχουν στην κυβέρνηση της Εκποίησης θα καταγραφεί στο ιστορικό τους παθητικό, έστω και αν όσοι χαράζουν την πολιτική τους προσμετρούν τα εφήμερα αυτοδιοικητικά ή σφυγμομετρικά τους κέρδη. 
Αντί να παραμερίσουν τις άθλιες σκωριοφαγωμένες επιγραφές τους και να συμπήξουν ένα Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας, χωρίς φοβικά σύνδρομα και με ανοιχτά χαρτιά, επιδίδονται στα ρηχά, μίζερα παιγνιδάκια στα οποία έχουν εθισθεί. 
Η δεξιά αφήνεται να τρομοκρατείται από τους πληρωμένους μικροφονιάδες των ΜΜΕ και να φοβάται μήπως κατηγορηθεί για "ανευθυνότητα". Έτσι περιπίπτει στο αιώνιο "ήξεις - αφήξεις" που είναι το κύριο χαρακτηριστικό της εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. 
Τα αριστερά κόμματα προσμετρούν ήδη τα ψηφαλάκια που ευελπιστούν ότι θα εισπράξουν από την φθορά του κυβερνώντος κόμματος και κρατούν τους οπαδούς τους σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής. Τα δε πλέον ευπρόσβλητα από “κυβερνητικό σύνδρομο” κατανέμουν τις υπουργικές καρέκλες σε μια κυβέρνηση συνεργασίας την οποία βαυκαλίζονται ότι θα κληθούν να στελεχώσουν. 
Τίποτα δεν διδάχθηκαν, ούτε καν από τα πρόσφατα παθήματά τους, ούτε η πρώτη ούτε τα δεύτερα. 
Αγ-νοούν με επιμονή και παρα-βλέπουν με πάθος, ότι δεν πρόκειται πλέον για το μίζερο παιγνίδι τους των μεταχουντικών δεκαετιών, αλλά για μια δυναμική, βίαιη και μεθοδευμένη επιχείρηση κατάληψης κάθε δομής που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ανάχωμα, κάθε οργανικού μηχανισμού που θα μπορούσε να αποτελέσει προπύργιο, για μια αποδιάρθρωση κάθε ιδέας που θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης και αντίστασης. 
Αγ-νοούν με επιμονή και παρα-βλέπουν με πάθος ότι όταν εξαγγελθεί και επισήμως η Κατοχή, οι ούτως ή άλλως άχρηστες υπηρεσίες τους, θα καταστούν και τύποις τέτοιες. 
Αγ-νοούν με επιμονή και παρα-βλέπουν με πάθος, ότι αν οι ίδιοι ως πρόσωπα έχουν το καταφύγιο μιας παχυλής σύνταξης και της συγγραφής των αυτοδικαιωτικών απομνημονευμάτων τους, ο λοιπός πληθυσμός που φιλοδόξησαν να κυβερνήσουν ή ισχυρίζονται ότι εκφράζουν δεν μοιράζεται αυτό το προνόμιο. 
Αγ-νοούν με επιμονή και παρα-βλέπουν με πάθος ότι οι τιμωρίες της Ιστορίας είναι βαρύτερες από εκείνες της Πολιτικής' και ότι οι βίτσες που κρέμονται στην κουζίνα της πρώτης, τσούζουν πολύ περισσότερο από τους χάρακες που κοσμούν το γραφείο της δεύτερης. 
Αγ-νοούν με επιμονή και παρα-βλέπουν με πάθος, ότι εκτός από τον Αβεντίνο του 1924 ν.χ., υπήρξε και εκείνος του 494 π.χ. Ότι αν η “Απόσχιση” που επιχείρησε το ακέφαλο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν πράγματι μια καρικατούρα των “Αποσχίσεων” των πληβείων, δεν είναι ΚΑΘΕ παρόμοιο γεγονός στην ιστορία αναγκαστικά γελοίο. Και ότι Όταν και Αν υπάρξει στην Ελλάδα Secessio Plebis, οι ίδιοι δεν θα είναι πλέον ευπρόσδεκτοι σε αυτό το τελευταίο οχυρό και ορμητήριο της Απελπισίας και της Ελπίδας...

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Μια Χελώνα, ο Αχιλλέας και το Μνημόνιο...


Μετά την Καισαρική εμφάνιση του σοσιαλιστή! κου Καν, επικεφαλής του κατά δήλωσήν του Κεϋνσιανικής! πλέον αντίληψης Δ.Ν.Τ. στη Βουλή των Ελλήνων απαιτείται μία επανεκτίμηση της πρακτικής αυτών που μας διοικούν. 
Νομίζω, ότι η τρέχουσα πολιτική του κυβερνώντος κόμματος, είναι χαρακτηριστική πειραματική επαλήθευση του δευτέρου παραδόξου του Ζήνωνα. 
Εκείνου που λέει, ότι αν βάλεις μια χελώνα να τρέξει με τον Αχιλλέα, με τον όρο να ξεκινήσει πρώτη και να διανύσει μια μικρή απόσταση πριν να ξεκινήσει ο δεύτερος, αποκλείεται να την φθάσει ποτέ αφού η διαρκής διαίρεση αυτής της απόστασης τείνει στο Άπειρον. 
Και ιδού η έκθεσις του ζητήματος: 
Απορρίπτεις μετά βδελυγμίας επί 5 χρόνια κάθε προσπάθεια νοικοκυρέματος των οικονομικών και φανατίζεις κάθε κοινωνική ομάδα σε νέες διεκδικήσεις ρωμαϊκών διανομών ενός πλούτου που δεν υπάρχει' αλλά μέσω του γυάλινου βυζιού με το οποίο διατηρείς σχέσεις αλληλεξάρτησης περνάς την αόριστη εντύπωση ότι υπάρχει και κρύβεται. 
Θέτεις την φοβισμένη και παραπαίουσα από εσωτερικές διαμάχες κυβέρνηση του αντιπάλου σου μπροστά στο δίλημμα, εάν θα συνεχίσει να παριστάνει ότι κυβερνά έναν τόπο που θα σπαράσσεται από συγκρούσεις και εντάσεις με την πρωτεύουσά του να καίγεται κάθε τρεις και λίγο από προσεκτικά κατευθυνόμενες ομάδες ανεγκέφαλων νεαρών ή θα τα μαζέψει και θα φύγει. 
Αναλαμβάνεις την διακυβέρνηση και αποκόπτεις προσεκτικά κάθε προσφερόμενη δυνατότητα ήπιας χρηματοδότησης της αντιμετώπισης των προβλημάτων. 
Καθιστάς περίπου υποχρεωτική την προσφυγή σε οργανισμούς που είναι γνωστή και δεδομένη η λογιστική τους αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και χρηματοδοτείς από αυτούς στην ουσία την εξυπηρέτηση των παλαιών σου χρεών και μόνον. Έτσι ώστε από τις ίδιες τις δικές σου μελέτες να προβλέπεται, ότι στην λήξη της περιόδου αποπληρωμής του δανείου, το συσσωρευμένο χρέος θα είναι μεγαλύτερο από εκείνο του σημείου εκκίνησης. 
Και ταυτόχρονα εφαρμόζεις μία πολιτική, η οποία αποκλείει την ανάπτυξη και την εξ αυτής παραγωγή κερδών, ώστε να είναι εξυπηρετήσημο το νέο χρέος. 
Ε, πως διάολο θα την φθάσει ο Αχιλλέας την χελώνα ώστε να γευθεί την αναγκαία για την συντήρηση της δύναμής του χελωνόσουπα; 
Έτσι, δικαιούμαι και εγώ, ο καθ' έξιν συνωμοσιολόγος, να ισχυρίζομαι ότι όλη η εκτεθείσα μεθόδευση δεν είναι προϊόν βλακείας αλλά προσεκτικού σχεδιασμού από Εφιάλτες, ώστε ο Αχιλλέας να λιμοκτονήσει και να αποδεχθεί την δούλωσή του στον Αγαμέμνονα...

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Νέα διεύθυνση για την πρόσβαση στην wikileaks



Αυτές τις ημέρες εξελίχθηκε μια ακόμη ενέργεια, χαρακτηριστική της Νέας Τάξης Πραγμάτων που εγκαθιστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες Κρατικής Ασφαλείας, υπό την καθοδήγηση της Μη Κατονομαζόμενης Ηγεσίας τους (ξέρετε τους τύπους με το σκουφάκι και το πολύ κλάμα...), η οποία ως γνωστόν ΚΑΜΜΙΑ σχέση δεν έχει με ΚΑΜΜΙΑ προσπάθεια εγκαθίδρυσης Παγκόσμιας Ηγεμονίας και λοιπά συνωμοσιολογικά...
Η εταιρεία παροχής EveryDNS.net, απεφάσισε να μπλοκάρει τις ιστοσελίδες της WikiLeaks. Επίσης η υπηρεσία διαδικτυακών πληρωμών PayPal, όλως τυχαίως, απεφάσισε να μπλοκάρει τις οικονομικές συναλλαγές του ομώνυμου οργανισμού.
Μετά την εξέλιξη αυτή, υπήρξε παρέμβαση του Ελβετικού Κόμματος των Πειρατών 
http://www.piraten-partei.ch/ το οποίο παραχώρησε στην WikiLeaks φιλοξενία στο δικό του δίκτυο.
Από τις 10 το πρωί της 3-12-2010, όποιος επιθυμεί να συνδεθεί με την ιστοσελίδα, μπορεί να το κάνει μέσω της διεύθυνσης: 

http://wikileaks.ch/ 



Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010



Στην ιστοσελίδα zougla.gr την Παρασκευή 3 τρέχοντος μηνός, δημοσιεύθηκε επιστολή του κου Πάγκαλου με την οποία απειλεί με λήψη μέτρων τους εναντίον του εκφραζόμενους: 

Ολόκληρη η επιστολή Πάγκαλου στη zougla.gr 
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 3 Δεκεμβρίου 2010, 17:55 

Όνομα: ΘΕΟΔΩΡΟΣ 
Επώνυμο: ΠΑΓΚΑΛΟΣ 
Περιοχή: 

Μήνυμα: Την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010 και σήμερα, 3 Δεκεμβρίου 2010 αναρτήθηκαν στο διαδικτυακό σας χώρο (blog χρηστών) σωρεία ανώνυμων συκοφαντικών και εξυβριστικών σχολίων τα οποία είχαν ως άμεσο στόχο να πλήξουν την τιμή, την αξιοπρέπειά και την υπόληψή μου και να προσβάλουν εν γένει την προσωπικότητά μου. 
... 
Εσείς παρόλο που είχατε την υποχρέωση να ελέγξετε το περιεχόμενό τους, είτε δεν το πράξατε, είτε δολίως επιτρέψατε την ανάρτησή τους. Τα σχετικά σχόλια, μάλιστα, συνοδεύονταν από παραποιημένες φωτογραφίες μου, παρακινώντας, έτσι, μεγάλο αριθμό αναγνωστών να τα διαβάσουν. Ως γνωστόν είμαι υπέρμαχος της καλόπιστης ή οξείας, ακόμα, κριτικής, ιδίως όταν αυτή αφορά σε πολιτικά πρόσωπα. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν υφίσταμαι κριτική, αλλά άθλια και ρατσιστικά σχόλια άγνωστων ατόμων, τα οποία καλύπτονται πίσω από την ανωνυμία για να ικανοποιήσουν ανομολόγητες επιδιώξεις, να υπηρετήσουν σκοτεινά σχέδια αποσταθεροποίησης του πολιτεύματος και του Κράτους, αλλά και να καλλιεργήσουν το μίσος εναντίον μου, γεγονός, το οποίο προφανώς συνιστά απειλή για τη ζωή μου και τη σωματική μου ακεραιότητα. Κατόπιν τούτων και δεδομένου ότι έχει πληγεί βάναυσα η τιμή και η αξιοπρέπειά μου, σας καλώ να διαγράψετε ΑΜΕΣΑ τα ανωτέρω αναρτημένα σχόλια ή όποια άλλα, παρόμοιου περιεχομένου και να διακόψετε το λογαριασμό του χρήστη – μέλους ή των χρηστών – μελών, γνωστοποιώντας μου, παράλληλα, τα πλήρη στοιχεία (όνομα, επώνυμο, διεύθυνση κατοικίας κλπ.) αυτών, ώστε να προβώ σε όλες τις νόμιμες ενέργειες. Άλλως θα σας θεωρήσω συνυπεύθυνους στις πιο πάνω παράνομες ενέργειες. 

Δεδομένου ότι εδώ δεν πρόκειται για μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά για μια νοοτροπία που αντανακλά γενικότερα τις περί ελευθερίας έκφρασης αντιλήψεις του κυβερνώντος πολιτικού φορέα, με εξειδίκευση στον διαδικτυακό λόγο, έχω τις ακόλουθες προσωπικού χαρακτήρα παρατηρήσεις: 

 

Με τον κο Πάγκαλο, δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα' ούτε εδώ, ούτε αλλού. 
Όχι επειδή δεν προσφέρει αφθόνως ο ίδιος τον εαυτό του ως θέμα ενασχόλησης, αλλά επειδή ουδέποτε τον θεώρησα αξιόλογο τέτοιο, πλην κάποιων περιστασιακών αναφορών, σε περιπτώσεις όπου ταίριαζε η σχετική αναφορά. 
Κατά την προσωπική μου άποψη, ο ρόλος του στην τρέχουσα κυβέρνηση είναι ταυτόσημος με εκείνον που είχε στις αλήστου μνήμης κυβερνήσεις του κακόμνηστου Ανδρέα Μας: εκείνον του αλεξικέραυνου. Ήτοι, του προσώπου που όποτε απαιτείται πετάει στο σανίδι του θεάτρου την κατάλληλη πατάτα, ώστε το κοινόν να ασχολείται με αυτήν και όχι με την φτώχεια του θεατρογραφήματος ή με τα αίσχη που διαπράττουν οι πλέον αξιόλογοι συντελεστές του. 
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, τον ίδιο ρόλο παίζει: Να παύσει δηλαδή η ενασχόληση με τις γελοιότητες του αρχιΣτοχαστή μας, του Γεωργάκιου του Μικρού και τα υπό την πρόσοψή του συντελούμενα και να ασχολούμεθα με την αμελητέα ποσότητα του ιδίου. 
Η ομοιότης των συμπεριφορών του με τον γραφικό πρόγονό του είναι αρκούντως γνωστή, ώστε να μην χρειάζεται να την υπενθυμίσω και εδώ. 
Θα τονίσω μόνον ένα, όχι επαρκώς δημοσιοποιούμενο, κοινό τους χαρακτηριστικό: την θρασυδειλία. Την έφεση δηλαδή σε λεονταρισμούς εκ του ασφαλούς, που μετατρέπονται σε "διευκρινήσεις" ή ταχύτατες αναιρέσεις, μόλις υπάρξει η ελάχιστη αντίδραση σε αυτούς. Τα γεγονότα, γνωστά' και πάντοτε στη διάθεση του ιδίου ή παντός ενδιαφερόμενου. 
Το δε τρέχον, είναι και αρκούντως καταδεικτικό, της προσωπικότητας του ανδρός: Καλύπτεται ο ίδιος από την βουλευτική ασυλία και το υπουργικό απυρόβλητο, για να εκστομίζει κάθε είδους ύβρεις τόσον προς τους πολιτικούς αντιπάλους του όσον και προς κοινωνικά στρώματα και ομάδες. 
Πληθυσμούς δηλαδή ένοχους μόνον για το γεγονός ότι αποδέχθηκαν τα άνθη του κακού που ο ίδιος και η παράταξή του καλλιέργησαν και διένειμαν, χρησιμοποιώντας απλά τους εμπλουτισμένους σπόρους άλλων πολιτικών δυνάμεων, είτε δεξιάς είτε αριστερής απόκλισης. 
Και ταυτόχρονα απειλεί με έγκλιση στην δικαιοσύνη, κάθε έναν ο οποίος τολμά να πιάνει στο στόμα του την ιερά και απαραβίαστη προσωπικότητά Του. Την ίδια αυτή δικαιοσύνη από της οποίας την έγκλιση ο ίδιος έχει ασυλία, υποστηριζόμενη από την σιδηρά πλειοψηφία της κομματικής του παράταξης... 
Δεν είμαι θιασώτης της ανεύθυνης έκφρασης γνώμης. Όχι για άλλον λόγο, αλλά επειδή θεωρώ ότι η ανευθυνότητα αποδυναμώνει την ισχύ της. Εάν προκρίνω την χρήση ψευδωνύμου στην έκφραση των όποιων απόψεών μου, είναι επειδή δεν μου είναι ιδιαίτερα επιθυμητή η επαφή με κάθε ψυχάκια που θα αποφάσιζε να εκτονώσει τις εντάσεις του στο τηλέφωνό μου ή τον οικογενειακό και τον φιλικό μου περίγυρο. 
Παράλληλα όμως, τόσον στον παλαιότερο έντυπο Τύπο όσον και στον παρόντα ηλεκτρονικό, τα δικά μου δημοσιεύματα αποτελούν δική μου ευθύνη' και όχι εκείνου που έχει την καλοσύνη να τους δώσει φιλοξενία. Ανέκαθεν θεωρούσα την σχετική διάταξη των περί τύπου νόμων, ως έναν εκβιασμό τους για εγκαθίδρυση εσωτερικής λογοκρισίας, στην θέση της "καταργηθείσας" κρατικής. 
Εκτός βέβαια της άλλης κατάπτυστης περίπτωσης, όπου ο συντάκτης ενός άρθρου ή μιας παρέμβασης, το κάνει κατ' εντολήν και καθ' υπαγόρευσην, για να υπηρετήσει τις σκοπιμότητες του εργοδότη του. Το γνωρίσαμε αυτό το φαινόμενο στον έντυπο Τύπο, με τους λεγόμενους "πληρωμένους κονδυλοφόρους", το αντιλαμβανόμαστε και στον ηλεκτρονικό, τόσο με τους "πληρωμένους μικροφονιάδες" όσον και με τους κατ' επάγγελμα μπλογκαρίζοντες. Εκεί, όντως η ευθύνη διαμοιράζεται μεταξύ του παραγγέλοντος ηθικού αυτουργού και του εκτελούντος την παραγγελία γραφιά. 
Μόνον που σε αυτή την περίπτωση ο εξοργισμένος κατ' επίφασην αντιπρόεδρος της κατ' επίφασην κυβέρνησης, ας μην αναζητά την πηγή του κακού μακρυά από την Αυλή στην οποία σταβλίζεται: 
Αρκεί να κάνει μια βόλτα, μέχρι την Πειραιώς 83 & Σαλαμίνος... 

Υ.Γ. 1: 
Για το θέμα δε που θίγει στην επιστολή του, ως προς τις δημοσιευόμενες παραποιημένες απεικονίσεις του, έχει πολύ δίκιο. Καθ' ότι είναι από τις λίγες εκείνες περιπτώσεις δημοσίων προσώπων, όπου δεν χρειάζεται καμία "δημιουργική παρέμβαση" για την γελοιογράφησή τους. Η παράθεση των αυθεντικών του φωτογραφιών, είναι απολύτως επαρκής. 
Υ.Γ. 2: 
Για να μην κουραστούν οι παρατρεχάμενοι κλητήρες του κου Πάγκαλου να τρέχουν σε εισαγγελικά και άλλα γραφεία, έχω αποστείλει το παρόν δημοσίευμα στο e-mail που περιλαμβάνεται στην επιστολή του, συνοδευόμενο από τα πλήρη στοιχεία μου, ώστε να μην χρειάζεται να εκβιάζει τον φιλοξενούντα χώρο για την ανεύρεσή τους.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Να ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ, να μάλαμα...



Ένα μήνα προ της λήξεως της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, δημοσιεύθηκε το ανέκδοτο που θα την χαρακτηρίζει: 



ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ 

Τρίτη, 30 Νοεμβρίου 2010 - 14:06 

Στη λίστα με τους 100 κορυφαίους στοχαστές του 2010 ο Γ. Παπανδρέου 

Στη λίστα με τους 100 κορυφαίους στοχαστές για το 2010, την οποία συνέταξε το περιοδικό “Foreign Policy”, περιλαμβάνεται ο Έλληνας πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου (και συγκεκριμένα στην 79η θέση). 

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το “Foreign Policy”, ο Γ. Παπανδρέου «κάνει το καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα στη χειρότερη χρονιά της χώρας», σημειώνει ότι το έλλειμμα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση ήταν 12,7% αντί 6% που έδειχναν τα στοιχεία του προκατόχου του και τονίζει ότι έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, παρά τις αντιδράσεις που προκαλεί, το οποίο είναι αρκετά φιλόδοξο ώστε να πείσει τους Ευρωπαίους να στηρίξουν τη ρευστότητα της χώρας. 

Πηγή:www.capital.gr

Παραθέτω τα ονόματα της συντακτικής ομάδας του περιοδικού καθώς τις φωτογραφίες τους. Πάνω στον ίδιο μονότονο κλαψοΕ*****ο (να μην κατηγορηθώ και για ρατσιστής) τόνο και περιεχόμενο είναι επικεντρωμένη όλη η θεματολογία του. Μπορεί ο καθείς να ανοίξει τον σύνδεσμο του και να το διαπιστώσει. Τυχαίο; Δεν νομίζω...


http://www.foreignpolicy.com/

DIRECTORY

Christian Caryl 



Daniel Drezner 


David E. Hoffman


Steve LeVine 


Marc Lynch 


Tom Ricks 


David Rothkopf 


James Traub 


Stephen Walt 
 

Πάλι καλά που υπάρχει και ο αειθαλής γέρων, ο Avram Noam Chomsky, για να διασώζει την τιμή της πάλαι ποτέ κραταιάς εβραϊκής αριστερής διανόησης στις Ηνωμένες Πολιτείες Κρατικής Ασφαλείας. Ο οποίος εντός των ημερών θα γιορτάσει και τα 82α - αν θυμούμαι καλά - γενέθλιά του...
Υποθέτω ότι με την ανάγνωση των ονομάτων της Σύνταξης, αιτιολογήται επαρκώς η νέα βράβευση του Γεωργάκιου του Μικρού από τους απανταχού της Γης εντολείς του.
Και μάλιστα, ως Στοχαστή...

Μετά την Ντόρα και ο Μίκης;

 

Μετά την Ντόρα και ο Μίκης; 
Ανακοίνωσε λέει ο Μίκης ο Θεοδωράκης την ίδρυση νέου πολιτικοκοινωνικού κινήματος. 
Βρε παιδιά, τον Θεοδωράκη τον συμπαθώ. Στο κάτω- κάτω, με την μουσική του μεγαλώσαμε' και το θεωρούσαμε και "αντίσταση" να την βάζουμε δυνατά επί χούντας!!... 
Μεγαλώνοντας και με την ανέλιξη που υπέστησαν τα μουσικά μου κριτήρια, άρχισα να τον βρίσκω λίγο υπερβολικά επικό' και πολλάκις επαναλαμβανόμενο στα θέματά του. Χωρίς όμως να πάψει να μου αρέσει. 
Στην πολιτική του σταδιοδρομία όμως, ήταν η αποθέωση του Ο.Φ.Α. (Όπου Φυσάει ο Άνεμος). Από την προσπάθεια διεκδίκησης της ηγεσίας της Ενωμένης Αριστεράς στην αποκήρυξη της αριστεράς συνολικά επειδή πέθανε κάποιος δικός του λόγω μιας απεργίας των νοσοκομειακών γιατρών. Από το "Ή Καραμανλής ή τανκς" στο "Ότι πείτε εσείς Κύριε Πρωθυπουργέ" στον κακόμνηστο Α. Παπανδρέου. Και ξανά στην αριστερά και ξανά στην δεξιά και ξανά στο Πασόκ και ξανά ΟΦΑ και πάλι ΟΦΑ. 
Δεν έχω αντίρρηση, στο να αναγνωρίζει κάποιος μια λάθος άποψή του και να την μεταβάλλει. Ακόμη και σε περισσότερες της μιας περιπτώσεων. Εδώ όμως, γίνεται αυτό "καθ' έξιν και κατ' επάγγελμα". Άρα, πως να εμπιστευθεί ο ατυχής πολίτης την όποια πολιτική του πρωτοβουλία; 
Τελικά, ας αφήσουν τον ευδαίμονα και σεβάσμιο γέροντα στην ησυχία του όσοι επιχειρούν να τον θέσουν ως προμετωπίδα των δικών τους φιλοδοξιών. Του χρωστούμε όλοι τουλάχιστον την άφεση στην απόλαυση της ραστώνης που δικαιούται, έστω ως αμοιβή για τις απολαύσεις που μας χάρισε με την μουσική του. 
Το να οδηγηθεί στην πρόωρη εγκατάλειψη αυτής της κοιλάδας των στεναγμών λόγω μιας νέας πολιτικής ενεργοποίησης, προκειμένου να ετεροπροβληθούν κάποιοι μικροί σύγχρονοι Κατιλίνες, δεν είναι και η πλέον ευγενική προς τον ίδιον στάσις...