Αρκετός λόγος γίνεται για το θέμα της αποχής. Φτάνει μάλιστα να προτείνεται από κάποιες πλευρές η επανισχυοποίηση των νόμων που επιβάλλουν την υποχρεωτικότητα της προσέλευσης στις κάλπες. Ούτως ή άλλως, οι νόμοι επιβάλλονται από τους εκάστοτε ασκούντες την διακυβέρνηση με κριτήριο την δική τους εξυπηρέτηση. Το περιγράφει εξαίρετα ο Πλάτων στο Δ' βιβλίο της Πολιτείας του:
«Ώστε μην αδικείς και τους πολιτικούς γιατί πραγματικά είναι οι πιο αστείοι απ' όλους, με τους νόμους εκείνους που λέγαμε, ότι σήμερα τους γράφουν και αύριο τους διορθώνουν και που νομίζουν πως θα καταλήξουν κάπου με τα αδικήματα των ιδιωτικών συναλλαγών και τα άλλα που προανέφερα, χωρίς να ξέρουν ότι κάνουν στην πραγματικότητα μια τρύπα στο νερό.
- Πράγματι δεν κάνουν τίποτε άλλο.
- Ώστε έχω δίκιο λοιπόν εγώ να παραδεχθώ, ότι δεν υπάρχει ανάγκη ο αληθινός νομοθέτης να θεσπίσει τέτοιου είδους νόμους και διατάξεις σε καμία, είτε κακώς είτε καλώς οργανωμένη Πολιτεία, γιατί στην πρώτη θα ήταν πράγμα ανώφελο και τίποτα παραπάνω δεν θα προσέφερε, ενώ στην άλλη ο καθένας θα τα έβρισκε όλα εύκολα ή και από μόνα τους θα απέρρεαν από τους προηγούμενους θεσμούς».
Γενικά είμαι δύσπιστος απέναντι σε κάθε διάταξη η οποία επιβάλλει ως υποχρέωση εκείνο που είναι δικαίωμα. Εάν η αποχή ενθαρρύνει την ανευθυνότητα ή την φοβικότητα των κυβερνώντων, θα πρέπει να τιμωρηθούν οι πολίτες; Στην άλλη πλευρά θα πρέπει να αναζητηθεί η αντιμετώπιση του προβλήματος, ήτοι στην θέσπιση κανόνων που θα καθιστούν δύσκολη για μια κυβέρνηση την κατά το δοκούν χρησιμοποίηση των εκλογών για την υπηρέτηση των συμφερόντων του κόμματος που εκφράζει.
Μία λύση θα ήταν η καθιέρωση συνταγματικά της υποχρεωτικής 5/ετούς θητείας, με συγκεκριμένη ημερομηνία εκλογών και επίσης συγκεκριμένη ημερομηνία εγκατάστασης της κατά περίπτωσιν νέας κυβέρνησης. Και σε περίπτωση παραίτησης μιας κυβέρνησης προ της λήξεως της θητείας της ή απώλειας της δεδηλωμένης, η άμεση ανάθεση εντολής στην αξιωματική αντιπολίτευση για να ολοκληρώσει το υπόλοιπό της' ή αν δεν μπορέσει να κερδίσει ψήφο εμπιστοσύνης, η διεξαγωγή εκλογών από αυτήν.
Όταν μια κυβέρνηση θα γνωρίζει ότι δεν θα διεξάγει η ίδια τις εκλογές, όποτε συγκυριακά την βολεύει, δύσκολα θα αποφασίσει να αφήσει να τις διεξάγει ο κυριότερος ανταγωνιστής της.
Και βέβαια, κάθε μεταρρύθμιση του συστήματος θα πρέπει να περιλαμβάνει και σταθερό εκλογικό νόμο. Γνωρίζοντας ότι έτσι κι αλλιώς η συζήτηση είναι φιλολογική, αφού το μαχαίρι και το πεπόνι είναι στα χέρια των πολιτικών, μπορεί να προταθεί κάποιο περισσότερο λειτουργικό και πλησιέστερο στην έννοια της φυσικής εκπροσώπησης σύστημα.
Λαμβάνοντας υπ' όψη τις νυν συνταγματικές δεσμεύσεις για την αναλογία μεταξύ περιφερειακά εκλεγόμενων βουλευτών και βουλευτών Επικρατείας, θα μπορούσε η χώρα να διαιρεθεί σε 200 μονοεδρικές περιφέρειες με κριτήρια αποκλειστικά γεωγραφικά και πληθυσμιακά. Έτσι, ο βουλευτής ανεξάρτητα από την κομματική του υποστήριξη, αποκτά φυσική υπόσταση και αυτεξουσιότητα απέναντί της εφόσον καθίσταται πλέον ο εκπρόσωπος μιας φυσικής κοινότητας στην Βουλή και όχι ο εκπρόσωπος μιας κομματικής συγκρότησης στην περιφέρειά του.
Παράλληλα πρέπει να καθιερωθεί και ένα εθνικό κομματικό ψηφοδέλτιο για 40 βουλευτές Επικρατείας οι οποίοι θα επιλέγονται με “σταυρό” ώστε να εκφράζεται η λαϊκή βούληση ως προς τα πρόσωπά τους αντί των νυν κομματικών αναγκών και οι οποίοι θα κατανέμονται με απόλυτη αναλογικότητα στις παρατάξεις.
Με μια συνταγματική μεταβολή, όταν κάτι τέτοιο θα είναι εφικτό, η αναλογία θα ήταν δυνατόν να μετατραπεί σε 150 μονοεδρικές περιφέρειες και 50 εκλεγόμενους από εθνικό ψηφοδέλτιο. Και παράλληλα το σύστημα να πάρει συνταγματική κατοχύρωση ώστε να μην μεταβάλλεται ανάλογα με τις προτιμήσεις των κατά περίπτωσιν εκλογομαγείρων.
Έτσι και ο αριθμός των βουλευτών θα μειωνόταν αρκετά, δεδομένου ότι οι “300” είναι πάρα πολλοί με τα ελληνικά πληθυσμιακά δεδομένα και το ενδιαφέρον των πολιτών για συμμετοχή θα αυξανόταν αφού η εκπροσώπησή τους θα γινόταν αμεσότερη και πλέον “προσωπική” και η διαφθορά θα μειωνόταν εφόσον θα ήταν πλέον εύκολα εντοπίσημη και αναγνωρίσημη και η παρουσία όλων των πολιτικών δυνάμεων θα εξασφαλίζονταν στη Βουλή μέσω των εθνικών ψηφοδελτίων.
Τέλος πάντων. Όνειρα φθινοπωρινής νυκτός...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου