Ελευθερία της λατρείας & πολιτικοί συσχετισμοί

Κάθε πίστη, κάθε λατρεία, κάθε επιλογή, αποτελεί δικαίωμα και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του μετέχοντος σε αυτά το να τα εκφράζει ελεύθερα. 

Στην συγκεκριμένη κατάσταση όμως που παρακολουθήσαμε προχθές να εκτυλίσσεται σχεδόν σε όλες τις περιοχές του όχι και τόσον κλεινού Άστεως, το θυμικόν - και ο ανάλογος τρόπος έκφρασής του - των "εξεγερμένων ελληναράδων" παρεμποδίζει τον εντοπισμό αυτού που πραγματικά σηματοδοτεί η συγκεκριμένη εκδήλωση. 

Μουσουλμάνοι στην Αθήνα, υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Εφόσον η πολιτεία υποκύπτει στα σχετικά συμφέροντα, δεξιόθεν και αριστερόθεν, κανείς δεν μπορεί να προσάψει στους ίδιους κάποια ευθύνη. Αριστεροί δουλέμποροι τους φέρνουν, τους σταβλίζουν και τους ενοικιάζουν. Δεξιοί - και όχι μόνον - κεφαλαιοκράτες, αγοράζουν τα συμβόλαια ενοικίασης και τους χρησιμοποιούν. 

Για πρώτη όμως φορά, καθοδηγημένα και ΠΑΡΑΚΙΝΗΜΕΝΑ κατέλαβαν πλατείες και χώρους δημόσιας χρήσης για να εκδηλώσουν με προκλητικό τρόπο, όχι το θρήσκευμά τους που πρέπει να είναι σεβαστό, αλλά την πολιτική τους ισχύ. 

Πράγμα που έρχεται σε συνέχεια της αποφασιστικής τους παρέμβασης στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές (στις τελευταίες μάλιστα παρανόμως). 

Το ότι θέλησαν να εξαργυρώσουν άμεσα την σχετική αμοιβή, είναι μάλλον μια φυσική συνέπεια των ανθρώπινων επιθυμιών τους. 

Το ότι όμως οι πάτρωνές τους, ομοπάτριδες ή ελληνικής ιθαγένειας, τους ώθησαν στην εσκεμμένα προκλητική αυτή εκδήλωση - που ποτέ δεν θα σκέπτονταν μόνοι τους να πραγματοποιήσουν - με ΠΡΟΘΕΣΗ να προκαλέσουν τις ηλίθιες αντιδράσεις των επαγγελματιών "ελληνοφρόνων" και των κουφιοκέφαλων παροικούντων τις γειτονιές, είναι ενδεικτικό των όσων μέλλουν να ακολουθήσουν... 

Τους μουσουλμάνους - και εν γένει τους μετανάστες - τους κουβάλησαν εδώ. Και τους κουβάλησαν, για να καλύψουν ανάγκες, τις οποίες εμείς οι (χα-χα-χαχόληδες) έλληνες - εσκεμένα μικρό το (ε) -, θεωρούσαμε υποτιμητικό και κατώτερο να ικανοποιήσουμε. 

Επειδή απλά, με την Πασοκική διαπαιδαγώγηση και την αριστερή ιδεολογική κάλυψη και την δεξιά ανικανότητα να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει αυτή την συντονισμένη διαστρέβλωση κάθε λογικής, επιβλήθηκε μια αίσθηση ότι κάθε ιθαγενής αυτού του ταλαίπωρου "κράτους" είναι εν δυνάμει καλοβολομένος δημόσιος υπάλληλος. 

Έτσι, οι διάφορες Νυφίτσες της αριστεράς πολλαπλασίασαν τον πλούτο τους φέρνοντας καραβιές ανθρώπων που εκποιούσαν ότι είχαν και δεν είχαν στη χώρα τους για να πληρώσουν το όνειρο της εγκατάστασης στον Δυτικό Παράδεισο. Και τους εγκαθιστούσαν εδώ σε τρώγλες εγκαταλειμμένες και πολυκατοικίες μισογκρεμισμένες, εισπράττοντας το μισό από τον γλίσχρο μισθό τους για ενοίκιο και διαιωνίζοντας την κατάστασή τους ως δουλοπάροικων. 

Από την παραγωγή, στην κατανάλωση. Έχοντας τα ΜΜΕ στην διάθεσή τους, καλλιεργούσαν στους "αυτόχθονες" (ας γελάσω), την τεμπελιά, τον ωχαδερφισμό και την νοοτροπία της αρπαχτής. Και ταυτόχρονα τροφοδοτούσαν τους ιδεολογικώς μεν "εχθρούς", εις το κέρδος δε εταίρους δεξιούς;;; κεφαλαιοκράτες, με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Προκαλώντας έτσι, μια ακόμη στρέβλωση του μηχανισμού της αγοράς εργασίας, που συν τω χρόνω έγινε μη αναστρέψιμη. 

Και όταν η Ιντερπόλ εντόπιζε κάποιους δουλέμπορους και ζητούσε να ερευνηθούν, τα ΜΜΕ και η Πασοκοαριστερή διανόηση σηκωνόταν στα πισινά της ποδάρια γκαρίζοντας για τους Πακιστανούς που διώκονταν από τις καταραμένες "μυστικές υπηρεσίες" του "φασιστικού" ελληνικού κράτους. Και η κυβέρνηση που είχε βγει με εντολή να καταστρέψει αυτή την άρρωστη δομή και να εγκαταστήσει ένα λειτουργικό σύστημα, δεν τολμούσε καν να ψελλίσει μια απάντηση, μήπως και προκαλέσει συνταγματικό πρόβλημα, ακουμπώντας αρχηγούς κομμάτων. 

Εδώ φτάσαμε, να ακυρωθεί ένα από τα σημαντικότερα έργα ανακούφισης της Αθήνας, εκείνο της ανταποδοτικής ανάπλασης του Βοτανικού, με πρόσχημα τους περίφημους περιβαντολλογικούς λόγους, αλλά στην πραγματικότητα για να μην γκρεμιστούν τα χαμόσπιτα, τα σύγχρονα Insulae και ghettos, που στέγαζαν την περιουσία των δουλοκτητών. 

Τώρα, που το μαχαίρι ακουμπά το κόκκαλο και δεν υπάρχει πλέον το όνειρο του άνετου δημοσιοϋπαλληλικιού, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει πλεόνασμα μεταναστευτικού δυναμικού. Και οι διάφοροι ΚαρατζαφεροΜιχαλολιάκοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος πολιτικάντικης αλιείας στα πλήθη των ανέργων, χωρίς να αγγίζουν ούτε την διαμορφωμένη πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, ούτε εκείνη του δημογραφικού προβλήματος που παρήγαγε η ευδαιμονιστική αντίληψη των προηγούμενων δεκαετιών, ούτε το γεγονός ότι η μόνιμη εγκατάσταση ΕΧΕΙ παράξει δικαίωμα. 

Και με άναρθρες κραυγές μιλάμε πότε για την "καθαρότητα της φυλής" (ας γελάσω δις) και πότε για τις (ομόλογες εν μωσαϊσμώ) θρησκευτικές και λατρευτικές συνήθειες των "επήλυδων". Αισθανόμαστε έτσι άραγε καλύτεροι; Ανώτεροι μήπως; Ή απλά απωθούμε την συνειδητοποίηση της τύφλας και της ραστώνης μας; 

Να μην παρεξηγούμεθα. Μου είναι το ίδιο απωθητικά η μουρμούρα του ιμάμη, το κλαψούρισμα του ραββίνου, ο κλαυσίγελος του παπά, ο τροχός του λάμα, η κατήχηση του κομματικού καθοδηγητή και ο ανιστόρητος πιθηκισμός όλων των προηγούμενων από τους νεοανακαλύψαντες το δωδεκάθεον. 

Σέβομαι όμως το γεγονός ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μου που μοιράζονται την διαμονή μου σε αυτή την χώρα και επιλέγουν να βρίσκουν στα παραπάνω παρηγοριά, έμπνευση ή (και) αποκούμπι. 

Αντίστιξη: Θα φάω άψητα και ζεστά, την καρδιά και το συκώτι όποιου επιχειρήσει να επιβάλλει σε μένα, την οικογένειά μου και τον πληθυσμό στον οποίο συγκαταλέγομαι, κάτι οτιδήποτε από τα παραπάνω. 

Εάν αυτό κάνει οποιονδήποτε να αισθάνεται καλύτερα, ας θεωρήσει την ανωτέρω φράση ως ένα αυτοσαρκαστικό λεονταρίστικο αστείο... 

Δεν διαφωνώ, ότι όσοι επιμένουν να είναι πιστοί κάποιας θρησκείας, έχουν την ανάγκη και το δικαίωμα για τόπους λατρείας, τους οποίους πρέπει να οικοδομούν με έξοδά τους και να τους συντηρούν με ίδιους πόρους. Και το αυτό πρέπει να συμβαίνει σε ότι σχετίζεται με τα λειτουργικά έξοδα του οργανισμού που επιγείως εκπροσωπεί αυτή τους την πίστη. 

Βεβαίως, στην περίπτωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Το ότι η πρώτη κυβέρνηση του κακομνήστου Ανδρέα μας, συνομολόγησε μαζί της την απαλλοτρίωση της κτηματικής περιουσίας της - την οποία διαμοίρασε κατόπιν στους κομματικούς συνδικαλιστές του - και σε αντάλλαγμα υποχρέωσε το ελληνικό δημόσιο στην εσαεί μισθοδοσία και συνταξιοδότηση των κληρικών. Άρα, για να πραγματωθεί ο πολυπόθητος χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος - και αφού δεν ευτυχούμε να ζούμε μια νέα Γαλλική Επανάσταση - θα πρέπει να αποζημιωθεί ο οργανισμός αυτός για τα απαλλοτριωθέντα. 

Δεν υπάρχουν κατώτεροι και ανώτεροι, γηγενείς και επήλυδες, αλλά πολίτες που δικαιούνται ίση μεταχείριση. Ίση όμως' και όχι προνομιακή ΕΠΕΙΔΗ ανήκουν σε κάποια μειονότητα, εθνική, κοινωνική ή θρησκευτική. 

Αυτό το άγονο και στερούμενο πλουτοπαραγωγικών πηγών οικόπεδο, για λόγους γεωπολιτικούς που φαίνεται να ισχύουν ακόμη και σε αυτή την εποχή των αερομεταφορών, είναι κάπου 5.000 χρόνια τώρα το επίκεντρο όλων των διεκδικήσεων αυτής της πλευράς του κόσμου. Τούτο, δεν με καθιστά υπερήφανο. Με κάνει να φοβούμαι. Και αυτούς τους φόβους μου εκφράζω. 

Φόβους όμως υποκινούμενους από ανάλυση πολιτικών συμπεριφορών και γεγονότων, σύνθεση κοινωνικών τάσεων και κατευθύνσεων και γνωστική ολοκλήρωση κάτω από το πρίσμα της Ιστορίας Βάθους. 

Είναι ανεπίτρεπτο το να καθοριζόμαστε από την συναισθηματική αντιμετώπιση των πραγμάτων, όσο ελκυστικά και αν είναι διατυπωμένη, αφού το συναίσθημα είναι μεν σημαντικό αλλά αποτελεί μόνον μία από τις πολλές συνιστώσες τους.